We hebben er zo'n 3 weken Polen opzitten en het land heeft ons zowel aangenaam als minder aangenaam verrast. Het aangename is dat je er goed kan logeren voor een goede prijs. Er worden erg veel appartementen bijgebouwd die ze volop verhuren. Je hebt er ook een mooie afwisseling tussen natuur en cultuur. Steden hebben vaak nog een mooie, oude binnenstad. De minder aangename kant is dat ze er niet zo vriendelijk zijn. Je wordt vaak gewoon genegeerd als je iets wil vragen of goedendag zegt. We zijn ook een paar keer in een toeristenbureau binnengestapt waar ze enkel Pools spreken. Daar sta je dan met je 5 talen. Het geeft niet echt een gevoel dat je er als toerist welkom bent. Ik moet zeggen dat dit vooral van toepassing was in de niet zo toeristische gebieden. Maar al bij al heeft het land een groot potentieel om een leuke vakantiebestemming te zijn en hebben we de indruk dat het land er erg op voorruit gegaan is op economisch gebied.
Jelenia Gora (hier alle foto's)
Dit niet toeristisch stadje, omringd door mooie natuur, was onze eerste kennismaking met Polen en verraste ons met zijn oude binnenstad met mooie barokhuizen en arcadebogen.
Ons appartement was ook een voltreffer. Ja, de start in Polen was goed. Het was wel weer effen wennen dat je er bijna niets verstaat. Stef sprak vaak nog uit gewoonte Spaans, maar daar kwam je ook niet ver mee. Sommigen jongeren kunnen gelukkig wel wat Engels.
Niet ver hiervandaan ligt het bergdorpje Karpacz. Karpacz ligt in het Reuzengebergte en is vooral voor Polen een bekend skioord met grote sneeuwzekerheid. Boven het stadje staat de houten Wangkerk, een pareltje.
Van daaruit kan je ook mooie wandelingen maken in het Nationaal Park Karkonoski, maar door gebrek aan informatie vooraf waren we hier niet op gekleed en ingesteld. Het was er ook enorm druk met Poolse toeristen die blijkbaar op zondag graag hier een uitstapje maken en zelfs een parking vinden was een hele klus.
Walbrzych (hier alle foto's)
Onderweg naar onze 2e bestemming zijn we gestopt bij het kasteel van Książ in Wałbrzych, ook wel het slot van Furstenstein genoemd. In Polen heb je heel veel kastelen, deze lag op onze route en zag er wel bijzonder uit. En dat was het ook. Dit exemplaar is het derde grootste historische bouwwerk in Polen. Het heeft een oppervlakte van maar liefst 160 000 vierkante meter, er zijn 40 kamers, 80 bedden, 21 suites en 3 appartementen. En het is mooi gelegen, in het landschapspark Książ. Vanuit het uitzichtspunt heb je een prachtig zicht op het kasteel en de omgeving. Hopelijk krijgen ze hier geen last van de buxusrups.
Klodzko (hier alle foto's)
Hier hebben we ons eigenlijk het meeste geërgerd. We waren speciaal hier komen logeren omdat dit erg dicht bij het Stolowe Mountains National Park ligt maar in het toeristenbureau sprak men alleen Pools en was men dan ook niet erg behulpzaam. We waren wel te weten gekomen dat we eerst best naar het dorpje Karlow moesten gaan. Met onze GPS moest dit lukken. Over wel erg kleine wegen strandden we plots op wegwerkzaamheden. De weg was afgesloten. Een plaatselijke inwoner wist ons te vertellen dat we gewoon konden doorrijden, niets aan de hand. Maar dat bleek dus niet het geval, de weg was volledig opgebroken, geen doorkomen aan. Er zat niets anders op dan helemaal terug te keren. Op internet hadden we gelezen dat er in Radkow ook een toeristenbureau was. Deze ambtenaar kon helaas ook enkel Pools, wat ik echt niet kan begrijpen als je in een toeristenbureau werkt. Gelukkig kregen we van hem wel een meer gedetailleerde kaart van de omgeving zodat we weer met volle moed onze zoektocht verder zetten. We wilden eigenlijk die dag enkele bezienswaardigheden gaan zien maar het is er maar bij 1 gebleven, namelijk de 'paddestoelen'. Midden in een bos staat het namelijk vol met rotsen waarvan er veel op paddestoelen lijken. Het was de zoektocht waard.
Klodzko zelf is niet spectaculair maar de kleine oude binnenstad is wel gezellig om er een 'lody' of een crèmeke te lekken.
Wroclaw (hier alle kabouters)
Dit is echt een mooie stad. Zo mooi dat het er vol loopt met toeristen. De eerste dag kregen we het er echt benauwd van. Vooral ook omdat ze een soort 'kerstmarkt' (standjes) aan het opbouwen waren voor het weekend zodat er minder plaats was op de markt. We logeerden in het centrum maar gelukkig rustig zodat we er makkelijk aan konden ontsnappen in ons appartement. Wroclaw heeft een erg mooie markt met prachtige gebouwen waaronder de blikvanger het stadhuis is.
Het is ook de stad van de standbeelden, waaronder de kabouters. In 2001 gaf het stadsbestuur de opdracht ze te plaatsen ter herinnering aan het Oranje Alternatief, een anticommunistische beweging van de jaren ‘80. ’s Nachts verschenen toen kabouters, onschuldige en non-politieke figuurtjes op de muren. Vervolgens schilderden de communisten de tekeningen weg, maar de dag erna waren ze er weer terug. Nu zijn de kabouterbeeldjes symbool van de stad geworden en er komen er steeds bij. Je kunt zelfs een kaboutertour doen om op die manier de stad te leren kennen. Wij hebben er zoveel mogelijk zelf ontdekt mbh een speciaal ontworpen kaart maar al de ondertussen meer dan 300 kabouters hebben we niet kunnen vinden. Er zijn er wel grappigen bij, zoals de kabouter die geld afhaalt, de fotograafkabouter, de papakabouter, de motorkabouter, de zapkabouter, de toeristkabouter, de 'plekker'kabouter enz. Aan de opera heb je zelfs een heel orkest van kabouters en aan de oude gevangenis zit een stoute kabouter achter de tralies!
Nog een opvallend standbeeld is 'the lady on the top of the world'. Ik heb geen idee van wie of wat maar ik noem het even zo.
En dan heb je nog de topper 'de anonieme voetgangers' door kunstenaar Jerzy Kalina gemaakt. Het zijn zeven standbeelden aan ene kant van de weg die langzaam ondergronds verdwijnen terwijl aan de overkant van de weg nog eens zeven voetgangers uit de bestrating te voorschijn komen. De standbeelden van het leven van veertien mensen vertegenwoordigen de mensen die tijdens de introductie van Krijgswet in 1981 verdwenen.
Lodz (hier alle foto's)
Deze stad is wederom niet toeristisch maar heeft veel streetart, zodat we hier graag een omweg voor maakten. Vroeger was de stad bekend voor zijn textielindustrie. Karakteristiek in het stadsbeeld zijn de oude textielfabrieken en fabrikantenvilla's waarvan nu vele een andere bestemming hebben gekregen. Het grootste voorbeeld hiervan is het cultureel entertainment centrum Manufaktura, gebouwd in de grootste Europese 19e eeuwse textielfabriek met meer dan 180.000 m2 oppervlakte. Erg indrukwekkend en ook erg populair.
De stad is hip en leeft. We hadden heel goed weer dus ideaal om leuke terrasjes te doen. Bij de belgische frietkraam was er wel niet veel volk...
De streetart was de omweg waard. Veel van onze favoriete artiesten waren er aan het werk geweest en we hebben ook een paar nieuwe klasbakken ontdekt.
Bij zo ontdekken van streetart kom je wel eens in achterbuurten terecht. Als je goed kijkt op bovenstaande foto zie je rechtsonderaan enkele hokjes. Daar wonen gewoon mensen in. Echt een hok zonder raam, je houdt het niet voor mogelijk. Polen lijkt nochtans volop in opbouw maar achter al die grote shoppingmalls en appartementen zijn er nog steeds mensen die uit de boot vallen en moeten overleven. Zoals in elk land...
Łódź heeft ook een van de grootste joodse begraafplaatsen (180.000 graven) van Europa. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog was ruim 34% van de inwoners joods. In 1939 bezette nazi-Duitsland de stad, die in 1940 Litzmannstadt ging heten, naar generaal Karl Litzmann. Meer dan 300.000 mensen kwamen in het Getto van Łódź terecht, dat in augustus 1944 vernietigd werd. Slechts negenhonderd mensen overleefden. Bij ons bezoek aan de begraafplaats was die helaas gesloten.
Auschwitz-Birkenau (hier nog meer horror)
Op weg naar Krakow zijn we eerst langs het concentratiekampAuschwitz gegaan. Auschwitz is een verzamelnaam voor meerdere concentratie- en vernietigingskampen die de nazi’s vanaf 1940 daar lieten bouwen. Veel uitleg ga ik hier niet bij geven, de beelden spreken voor zich, maar het doet toch wat met een mens als je er staat en je probeert in te beelden wat die mensen daar moeten hebben doorstaan. Echt niet te geloven!
Om het kamp te kunnen bezoeken dien je hier best een hele tijd vooraf een kaartje voor te reserveren (trouwens gratis) maar we waren dit vergeten! Een dag van te voren waren gelukkig nog enkele plaatsen vrijgekomen zodat we om 17u20 het kamp konden bezoeken. Vooraf hebben we eerst Birkenau bezocht, ook wel Auschwitz II genoemd. Dit vernietigingskamp is later bijgebouwd, want Auschwitz I was te klein geworden. In dit deel van het kamp, met de bekende spoorlijn door de toegangspoort, de houten barakken en het prikkeldraad, zijn de meeste slachtoffers gevallen. Het is een heel groot terrein en er zijn geen woorden voor.
Auschwitz I werd dus als eerste ingericht als concentratiekamp. De ingangspoort met de woorden ‘Arbeit macht frei’ heeft iedereen wel eens op de foto gezien. In de stenen barakken zijn veel verschillende exposities te zien over de gang van zaken in het kamp. Vrolijk word je hier niet van maar het mag ook niet vergeten worden.
Krakau (hier alle foto's)
Dit is een heel leuke en mooie stad. Het verwondert me dat we hier nog zo weinig van gehoord hebben. Echt een leuke stad voor een citytrip, al dan niet gecombineerd met Auschwitz. Van hieruit kan je ook naar de zoutmijn in Wieliczka. Wij hebben dit overgeslagen omdat we in Colombia al 2 zoutmijnen bezocht hebben. Het is leuk om er gewoon door te straten te wandelen. Achter elke hoek is er wel weer wat anders te beleven of te zien. Meer moet dat soms niet zijn.
Op het centrale plein aan de toren ligt het mooie beeld "Eros Bendato" of "Eros gebonden", van Igor Mitoraj. Het is een sculpture van de zoon van een Poolse moeder en een Franse vader die elkaar tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoetten in Duitsland. De een werkte daar voor de Arbeitseinsatz en de ander was krijgsgevangene.
Er zijn vele kerken in de stad, 87 heb ik gelezen, maar als je er 1 vanbinnen moet bezoeken dan is het wel de St. Mary, die zich ook op het centrale plein bevindt. Als je die aan de binnenkant gezien hebt moet je nooit nog een kerk binnengaan! Allen daarheen zou ik zeggen! De foto's geven helaas de schoonheid van de plaats niet voldoende weer.
We zijn ook naar het museum van Schindler's List geweest, je weet wel, die van de film, die met zijn emailfabriek in Krakau vele joden gered heeft. Het was niet wat we er van verwacht hadden maar ze laten er op een film mensen aan het woord die er gewerkt hebben en dankzij hun baas niet in een concentratiekamp zijn terechtgekomen. Dat is toch wel pakkend.
Een bezoek aan de oude Joodse wijk Kazimierz mag ook niet ontbreken. Hier was het voormalige getto maar nu zijn er vele leuke winkeltjes en eet- en drinkgelegenheden.
We wilden al lang in Polen een Joodse begraafplaats bezoeken maar telkens kwamen we aan een gesloten deur of poort. In Krakau is het dan toch gelukt om er van de buitenkant door de omheining er een glimp van op te vangen. Dit is de 'nieuwe Joodse begraafplaats' alhoewel het er niet 'nieuw' uitziet.
De koninklijke burcht Wawel had eveneens de eer ons te ontvangen. Herhaaldelijk uitgebreid en verbouwd, vernietigd en uitgebrand, is het kasteelcomplex geen architectonische eenheid meer doch een mix van de romaanse, gotische en renaissance stijl.
Op een affiche in de stad zagen we bij toeval dat er een weekend volleybal gepland stond met op zaterdag Polen tegen Rusland, 2 topteams in de wereld. En niemand minden dan onze Vital Heynen is nu coach van het Poolse team. De Tauron Arena is eveneens een zaal om U tegen te zeggen. Meer dan 15.000 mensen kunnen hier zitten. De zaal zat niet helemaal vol maar was toch goed gevuld met naar ik schat een 12.000 Polen. En 2 Belgen. We hadden de Belgische vlag meegenomen om Vital te laten zien dat hij geen heimwee moest hebhen maar bij de controle van onze rugzak mochten we die niet mee naar binnen nemen. De regel is dat er enkel vlaggen binnen mogen van de 2 landen die spelen. Ze hadden er geen oren naar dat de coach van Polen een Belg was. Of ze verstonden het niet. In ieder geval waren we weer erg teleurgesteld in die Polen. Vital is er goed bezig. Polen won vlot in 3 sets van de regerend Europees kampioen. Voorafgaand aan de match werd het Poolse volkslied a capella gezongen door heel de zaal, uitgezonderd de 3 Belgen. Om toch wel jaloers op te zijn, hé Rode Duivels.
Zakopane (hier alle foto's)
Deze stad ligt op 850 meter hoogte aan de voet van Mount Giewont (1984 m) in het Tatra gebergte en is dan ook in de zomer een geliefde plek voor wandelaars en in de winter een populair wintersportgebied. Heel veel mensen komen ook naar hier voor een daguitstap vanaf Krakau, zodat het er wel druk kan worden. Ondanks de vele toeristen hebben we na uren zoeken en rondvragen het toeristenbureau niet gevonden! Ja, op dat vlak kunnen ze in Polen toch nog wat leren hoor.
We zijn er op een stralende dag met een treintje naar de top van de Gubalowka gegaan. Deze berg is 1123 m hoog en eenmaal boven, heb je een prachtig uitzicht over Zakopane. Er is ook een strandje aangelegd waar je in je strandstoel van het uitzicht kan genieten. Zo hebben we onze namiddag omgekregen. Wat een hondenleven hebben we toch!
Aan de rand van de stad kan je ook enkele houten kerkjes terugvinden, waaronder deze 2 mooie exemplaren.
We hebben er ook een stevige wandeling gemaakt naar het bekende meer Morskie Oko in het Tatra gebergte. We hadden het weerbericht kort opgevolgd en dachten de beste dag uitgekozen te hebben. Niets was minder waar. De voorspellingen zaten een dagje fout. Maar we waren niet de enige die dachten de beste dag uitgekozen te hebben. Het was er superdruk, en dat op een weekdag zonder vakantie. Voor op de parking te geraken moesten we zeker een half uur aanschuiven! En bij het begin van de wandeling zag je een zee van mensen. Dat was even slikken. In het begin viel het weer nog mee maar net toen we aankwamen aan het meer barstte er een onweer los. Tja, het kan niet altijd meezitten zeker. Je kan het grootste stuk van de wandeling ook doen in een huifkar. Op de terugweg zagen we dit extra veel mensen doen, maar wij zijn dapper verder gewandeld in de regen.
En zo zat de trip in Polen er weer op. Niet alle streken zijn klaar voor buitenlandse toeristen maar potentieel heeft het zeker!
Jelenia Gora (hier alle foto's)
Dit niet toeristisch stadje, omringd door mooie natuur, was onze eerste kennismaking met Polen en verraste ons met zijn oude binnenstad met mooie barokhuizen en arcadebogen.
Ons appartement was ook een voltreffer. Ja, de start in Polen was goed. Het was wel weer effen wennen dat je er bijna niets verstaat. Stef sprak vaak nog uit gewoonte Spaans, maar daar kwam je ook niet ver mee. Sommigen jongeren kunnen gelukkig wel wat Engels.
Niet ver hiervandaan ligt het bergdorpje Karpacz. Karpacz ligt in het Reuzengebergte en is vooral voor Polen een bekend skioord met grote sneeuwzekerheid. Boven het stadje staat de houten Wangkerk, een pareltje.
Van daaruit kan je ook mooie wandelingen maken in het Nationaal Park Karkonoski, maar door gebrek aan informatie vooraf waren we hier niet op gekleed en ingesteld. Het was er ook enorm druk met Poolse toeristen die blijkbaar op zondag graag hier een uitstapje maken en zelfs een parking vinden was een hele klus.
Walbrzych (hier alle foto's)
Onderweg naar onze 2e bestemming zijn we gestopt bij het kasteel van Książ in Wałbrzych, ook wel het slot van Furstenstein genoemd. In Polen heb je heel veel kastelen, deze lag op onze route en zag er wel bijzonder uit. En dat was het ook. Dit exemplaar is het derde grootste historische bouwwerk in Polen. Het heeft een oppervlakte van maar liefst 160 000 vierkante meter, er zijn 40 kamers, 80 bedden, 21 suites en 3 appartementen. En het is mooi gelegen, in het landschapspark Książ. Vanuit het uitzichtspunt heb je een prachtig zicht op het kasteel en de omgeving. Hopelijk krijgen ze hier geen last van de buxusrups.
Klodzko (hier alle foto's)
Hier hebben we ons eigenlijk het meeste geërgerd. We waren speciaal hier komen logeren omdat dit erg dicht bij het Stolowe Mountains National Park ligt maar in het toeristenbureau sprak men alleen Pools en was men dan ook niet erg behulpzaam. We waren wel te weten gekomen dat we eerst best naar het dorpje Karlow moesten gaan. Met onze GPS moest dit lukken. Over wel erg kleine wegen strandden we plots op wegwerkzaamheden. De weg was afgesloten. Een plaatselijke inwoner wist ons te vertellen dat we gewoon konden doorrijden, niets aan de hand. Maar dat bleek dus niet het geval, de weg was volledig opgebroken, geen doorkomen aan. Er zat niets anders op dan helemaal terug te keren. Op internet hadden we gelezen dat er in Radkow ook een toeristenbureau was. Deze ambtenaar kon helaas ook enkel Pools, wat ik echt niet kan begrijpen als je in een toeristenbureau werkt. Gelukkig kregen we van hem wel een meer gedetailleerde kaart van de omgeving zodat we weer met volle moed onze zoektocht verder zetten. We wilden eigenlijk die dag enkele bezienswaardigheden gaan zien maar het is er maar bij 1 gebleven, namelijk de 'paddestoelen'. Midden in een bos staat het namelijk vol met rotsen waarvan er veel op paddestoelen lijken. Het was de zoektocht waard.
Klodzko zelf is niet spectaculair maar de kleine oude binnenstad is wel gezellig om er een 'lody' of een crèmeke te lekken.
Wroclaw (hier alle kabouters)
Dit is echt een mooie stad. Zo mooi dat het er vol loopt met toeristen. De eerste dag kregen we het er echt benauwd van. Vooral ook omdat ze een soort 'kerstmarkt' (standjes) aan het opbouwen waren voor het weekend zodat er minder plaats was op de markt. We logeerden in het centrum maar gelukkig rustig zodat we er makkelijk aan konden ontsnappen in ons appartement. Wroclaw heeft een erg mooie markt met prachtige gebouwen waaronder de blikvanger het stadhuis is.
Het is ook de stad van de standbeelden, waaronder de kabouters. In 2001 gaf het stadsbestuur de opdracht ze te plaatsen ter herinnering aan het Oranje Alternatief, een anticommunistische beweging van de jaren ‘80. ’s Nachts verschenen toen kabouters, onschuldige en non-politieke figuurtjes op de muren. Vervolgens schilderden de communisten de tekeningen weg, maar de dag erna waren ze er weer terug. Nu zijn de kabouterbeeldjes symbool van de stad geworden en er komen er steeds bij. Je kunt zelfs een kaboutertour doen om op die manier de stad te leren kennen. Wij hebben er zoveel mogelijk zelf ontdekt mbh een speciaal ontworpen kaart maar al de ondertussen meer dan 300 kabouters hebben we niet kunnen vinden. Er zijn er wel grappigen bij, zoals de kabouter die geld afhaalt, de fotograafkabouter, de papakabouter, de motorkabouter, de zapkabouter, de toeristkabouter, de 'plekker'kabouter enz. Aan de opera heb je zelfs een heel orkest van kabouters en aan de oude gevangenis zit een stoute kabouter achter de tralies!
Nog een opvallend standbeeld is 'the lady on the top of the world'. Ik heb geen idee van wie of wat maar ik noem het even zo.
En dan heb je nog de topper 'de anonieme voetgangers' door kunstenaar Jerzy Kalina gemaakt. Het zijn zeven standbeelden aan ene kant van de weg die langzaam ondergronds verdwijnen terwijl aan de overkant van de weg nog eens zeven voetgangers uit de bestrating te voorschijn komen. De standbeelden van het leven van veertien mensen vertegenwoordigen de mensen die tijdens de introductie van Krijgswet in 1981 verdwenen.
Deze stad is wederom niet toeristisch maar heeft veel streetart, zodat we hier graag een omweg voor maakten. Vroeger was de stad bekend voor zijn textielindustrie. Karakteristiek in het stadsbeeld zijn de oude textielfabrieken en fabrikantenvilla's waarvan nu vele een andere bestemming hebben gekregen. Het grootste voorbeeld hiervan is het cultureel entertainment centrum Manufaktura, gebouwd in de grootste Europese 19e eeuwse textielfabriek met meer dan 180.000 m2 oppervlakte. Erg indrukwekkend en ook erg populair.
De stad is hip en leeft. We hadden heel goed weer dus ideaal om leuke terrasjes te doen. Bij de belgische frietkraam was er wel niet veel volk...
De streetart was de omweg waard. Veel van onze favoriete artiesten waren er aan het werk geweest en we hebben ook een paar nieuwe klasbakken ontdekt.
Bij zo ontdekken van streetart kom je wel eens in achterbuurten terecht. Als je goed kijkt op bovenstaande foto zie je rechtsonderaan enkele hokjes. Daar wonen gewoon mensen in. Echt een hok zonder raam, je houdt het niet voor mogelijk. Polen lijkt nochtans volop in opbouw maar achter al die grote shoppingmalls en appartementen zijn er nog steeds mensen die uit de boot vallen en moeten overleven. Zoals in elk land...
Łódź heeft ook een van de grootste joodse begraafplaatsen (180.000 graven) van Europa. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog was ruim 34% van de inwoners joods. In 1939 bezette nazi-Duitsland de stad, die in 1940 Litzmannstadt ging heten, naar generaal Karl Litzmann. Meer dan 300.000 mensen kwamen in het Getto van Łódź terecht, dat in augustus 1944 vernietigd werd. Slechts negenhonderd mensen overleefden. Bij ons bezoek aan de begraafplaats was die helaas gesloten.
Auschwitz-Birkenau (hier nog meer horror)
Op weg naar Krakow zijn we eerst langs het concentratiekampAuschwitz gegaan. Auschwitz is een verzamelnaam voor meerdere concentratie- en vernietigingskampen die de nazi’s vanaf 1940 daar lieten bouwen. Veel uitleg ga ik hier niet bij geven, de beelden spreken voor zich, maar het doet toch wat met een mens als je er staat en je probeert in te beelden wat die mensen daar moeten hebben doorstaan. Echt niet te geloven!
Om het kamp te kunnen bezoeken dien je hier best een hele tijd vooraf een kaartje voor te reserveren (trouwens gratis) maar we waren dit vergeten! Een dag van te voren waren gelukkig nog enkele plaatsen vrijgekomen zodat we om 17u20 het kamp konden bezoeken. Vooraf hebben we eerst Birkenau bezocht, ook wel Auschwitz II genoemd. Dit vernietigingskamp is later bijgebouwd, want Auschwitz I was te klein geworden. In dit deel van het kamp, met de bekende spoorlijn door de toegangspoort, de houten barakken en het prikkeldraad, zijn de meeste slachtoffers gevallen. Het is een heel groot terrein en er zijn geen woorden voor.
Auschwitz I werd dus als eerste ingericht als concentratiekamp. De ingangspoort met de woorden ‘Arbeit macht frei’ heeft iedereen wel eens op de foto gezien. In de stenen barakken zijn veel verschillende exposities te zien over de gang van zaken in het kamp. Vrolijk word je hier niet van maar het mag ook niet vergeten worden.
Krakau (hier alle foto's)
Dit is een heel leuke en mooie stad. Het verwondert me dat we hier nog zo weinig van gehoord hebben. Echt een leuke stad voor een citytrip, al dan niet gecombineerd met Auschwitz. Van hieruit kan je ook naar de zoutmijn in Wieliczka. Wij hebben dit overgeslagen omdat we in Colombia al 2 zoutmijnen bezocht hebben. Het is leuk om er gewoon door te straten te wandelen. Achter elke hoek is er wel weer wat anders te beleven of te zien. Meer moet dat soms niet zijn.
Op het centrale plein aan de toren ligt het mooie beeld "Eros Bendato" of "Eros gebonden", van Igor Mitoraj. Het is een sculpture van de zoon van een Poolse moeder en een Franse vader die elkaar tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoetten in Duitsland. De een werkte daar voor de Arbeitseinsatz en de ander was krijgsgevangene.
Een bezoek aan de oude Joodse wijk Kazimierz mag ook niet ontbreken. Hier was het voormalige getto maar nu zijn er vele leuke winkeltjes en eet- en drinkgelegenheden.
We wilden al lang in Polen een Joodse begraafplaats bezoeken maar telkens kwamen we aan een gesloten deur of poort. In Krakau is het dan toch gelukt om er van de buitenkant door de omheining er een glimp van op te vangen. Dit is de 'nieuwe Joodse begraafplaats' alhoewel het er niet 'nieuw' uitziet.
De koninklijke burcht Wawel had eveneens de eer ons te ontvangen. Herhaaldelijk uitgebreid en verbouwd, vernietigd en uitgebrand, is het kasteelcomplex geen architectonische eenheid meer doch een mix van de romaanse, gotische en renaissance stijl.
Op een affiche in de stad zagen we bij toeval dat er een weekend volleybal gepland stond met op zaterdag Polen tegen Rusland, 2 topteams in de wereld. En niemand minden dan onze Vital Heynen is nu coach van het Poolse team. De Tauron Arena is eveneens een zaal om U tegen te zeggen. Meer dan 15.000 mensen kunnen hier zitten. De zaal zat niet helemaal vol maar was toch goed gevuld met naar ik schat een 12.000 Polen. En 2 Belgen. We hadden de Belgische vlag meegenomen om Vital te laten zien dat hij geen heimwee moest hebhen maar bij de controle van onze rugzak mochten we die niet mee naar binnen nemen. De regel is dat er enkel vlaggen binnen mogen van de 2 landen die spelen. Ze hadden er geen oren naar dat de coach van Polen een Belg was. Of ze verstonden het niet. In ieder geval waren we weer erg teleurgesteld in die Polen. Vital is er goed bezig. Polen won vlot in 3 sets van de regerend Europees kampioen. Voorafgaand aan de match werd het Poolse volkslied a capella gezongen door heel de zaal, uitgezonderd de 3 Belgen. Om toch wel jaloers op te zijn, hé Rode Duivels.
Zakopane (hier alle foto's)
Deze stad ligt op 850 meter hoogte aan de voet van Mount Giewont (1984 m) in het Tatra gebergte en is dan ook in de zomer een geliefde plek voor wandelaars en in de winter een populair wintersportgebied. Heel veel mensen komen ook naar hier voor een daguitstap vanaf Krakau, zodat het er wel druk kan worden. Ondanks de vele toeristen hebben we na uren zoeken en rondvragen het toeristenbureau niet gevonden! Ja, op dat vlak kunnen ze in Polen toch nog wat leren hoor.
We zijn er op een stralende dag met een treintje naar de top van de Gubalowka gegaan. Deze berg is 1123 m hoog en eenmaal boven, heb je een prachtig uitzicht over Zakopane. Er is ook een strandje aangelegd waar je in je strandstoel van het uitzicht kan genieten. Zo hebben we onze namiddag omgekregen. Wat een hondenleven hebben we toch!
Aan de rand van de stad kan je ook enkele houten kerkjes terugvinden, waaronder deze 2 mooie exemplaren.
We hebben er ook een stevige wandeling gemaakt naar het bekende meer Morskie Oko in het Tatra gebergte. We hadden het weerbericht kort opgevolgd en dachten de beste dag uitgekozen te hebben. Niets was minder waar. De voorspellingen zaten een dagje fout. Maar we waren niet de enige die dachten de beste dag uitgekozen te hebben. Het was er superdruk, en dat op een weekdag zonder vakantie. Voor op de parking te geraken moesten we zeker een half uur aanschuiven! En bij het begin van de wandeling zag je een zee van mensen. Dat was even slikken. In het begin viel het weer nog mee maar net toen we aankwamen aan het meer barstte er een onweer los. Tja, het kan niet altijd meezitten zeker. Je kan het grootste stuk van de wandeling ook doen in een huifkar. Op de terugweg zagen we dit extra veel mensen doen, maar wij zijn dapper verder gewandeld in de regen.
En zo zat de trip in Polen er weer op. Niet alle streken zijn klaar voor buitenlandse toeristen maar potentieel heeft het zeker!
